کتاب صوتی 7 قانون معنوی توانگری

نویسنده رندی گیج

احساس توانگری

جالبه، وقتی سوار ماشین وایپرم هستم و با سرعت حدود 150 مایل در ساعت رانندگی می‌کنم، یک دست لباس ضد آتش، دستکش و کفش می‌پوشم و کلاه کاسکت سر می‌گذارم و کمربند ایمنی را می‌بندم. ولی الان هم‌قطاران من نوشیدنی می‌نوشند و خاویار می‌خورند. هیچ‌کس نیست که لباس ضد آتش پوشیده باشد یا کلاه کاسکت به سر گذاشته باشد؛ بعضی‌ها سلانه‌سلانه در راهرو به سمت دستشویی قدم می‌زنند! چه چیزی بهتر از این صحنه می‌تواند بیان‌گر لذت توانگری باشد!

موقعیتی پیش آمد و آخر هفته توانستم توانگری را احساس و دربارۀ آن صحبت کنم. با ورودم به فرودگاه شروع شد. تقریباً دو ساعت زود رسیدم؛ دیدم برای پروازهای بین‌المللی هفت‌خوان امنیتی تدارک دیده‌اند! البته، برخورد با یک مسافر کنکورد به گونه‌ای دیگر است؛ تحویل چمدان اختصاصی است و بدون کمترین اتلاف وقت به محلی اختصاصی به نام «اتاق کنکورد» برای بازرسی امنیتی راهنمایی می‌شوی. در آن‌جا پیش‌خدمت‌ها با احترام برایت نوشیدنی و صبحانه و یا غذای سبک می‌آورند. وقتی وارد سالن می‌شوی، به‌جای انتظار در صف 500 نفری گمرک، همه را دور زده و به صف ویژه می‌روی که فقط پنج دقیقه وقتت را می‌گیرد.

تماشای هواپیما از داخل فرودگاه، تجربه‌ای منحصر‌بفرد است. مثل یک مرغ شکاری مجلل می‌ماند. زمانی هم که بی‌حرکت است، مثل این می‌ماند که با سرعت فرا صوت مسابقه گذاشته است. بزرگ‌ترها تبدیل به بچه می‌شوند و بِرّ و بِرّ نگاه می‌کنند و پچ‌پچ می‌کنند؛ از غریبه‌ها ملتمسانه می‌خواهند که از آن‌ها در کنار هواپیما عکس بگیرند. پرواز روز جمعه به لندن 3 ساعت و 14 دقیقه طول کشید. پرواز برگشت، به دلیل وزش باد مستقیم، 3 ساعت و 22 دقیقه طول کشید!